Zaterdagochtend iets voor 11:00 uur. Ik stap toch redelijk goedgemutst op de fiets. Ondanks de avond ervoor. Weer Argentinië, weer pingels, weer einde WK.
De avond ervoor met een aardige delegatie Zwaluwenspelers in d’Oude Stoep de wedstrijd ondergaan. Toch best een tikkie bedroefd na de beslissende van Martinez. Maar ik weet me eigenlijk binnen een paar minuutjes te herpakken. Morgen is de wedstrijd waar het écht om gaat. Waar je met je eigen teammaatjes alweer een paar maanden naar toe werkt. Over vier jaar is er weer een WK. Een najaarspoule in de res. 2e klasse niet (tenminste dat hoop ik, wat een gedrocht zo’n dubbele competitie). Ik zie het sentiment ook omslaan in de groepsapp. Waar eerst nog tickets geboekt worden naar Buenos Aires om de boel even recht te zetten, wordt kort daarna de energie en wil om te winnen al gekanaliseerd naar de wedstrijd tegen Kethel Spaland 2, hierna te noemen VVKS 2.
Een prestatie op zich van de KNVB om de twee teams die strijden om de titel in te plannen in een episch slotstuk van deze halve competitie. Dit terwijl het er niet goed uit zag in de beker met 0 uit 3 en ook de seizoensouverture tegen DVO’32 helemaal misliep. Hierna wist Het Derde, aan de hand genomen door aanwinsten Leon en Tiemen, zich overtuigend te herpakken met 7 overwinningen uit 8 wedstrijden. Uiteindelijk resulterend in een heuse kampioenskraker tegen VVKS 2, de nummer 1 vanaf wedstrijddag 2.
Maar ik zat dus op de fiets. Onderweg naar VVKS rij ik nog even langs de club om wat papierwerk af te leveren. Het valt op dat het presteren van Het Derde leeft binnen de Zwaluwenfamilie. Mensen die je aanklampen om je succes te wensen. Dat ze via-via gehoord hebben dat we de dag ervoor keurig op tijd in ons bed lagen. Dat als Oranje het niet doet wij het maar moeten doen. Je kent het wel. Geeft toch nog even dat warme gevoel voor het laatste stukje op de fiets door de kou naar Schiedam.
In de kleedkamer toch wat gespannen koppies. Gezonde wedstrijdspanning? Vlak voor de warming-up komt interim-trainer Rik nog de kleedkamer binnen voor een tactiekbespreking, inclusief bordje met magneetjes. Even krijg ik het benauwd. We gaan toch niet te gek doen buiten ons standaard wedstrijdritueel? Een banaantje wegstouwen, beetje stomme grapjes maken en wachten tot Theo als laatste zijn schoenen aanheeft? Gelukkig blijkt de tactiekbespreking zich op één punt te concentreren waar iedereen het nog mee eens lijkt ook. Tijdens de warming-up nog een lekker hagelbuitje om goed wakker te worden.
Even terug in de kleedkamer voor de laatste afstemming en we gaan naar het veld. Lopende langs de kleedkamer van onze tegenstander horen we de trainer zijn laatste aanwijzingen geven. Ik vang hier een flard van op: “laat je niet gek maken jongens..” Een prima advies dacht ik zo.
Nadat we op het veld een paar minuutjes moesten wachten tot ook de tegenstander het veld op kwam konden we beginnen. Ik won de toss dus besloot de scheidsrechter voor mij te kiezen dat wij bleven staan en VVKS2 zou aftrappen. Ok, prima hoor. Deze uitstekende start trok de leidsman door. In de eerste minuut verbeterde hij gelegenheidsassistent Maarten door zelf buitenspel van VVKS te constateren. Even je grens wakker schudden. Vanaf dit eerste moment bleek dat het “laat je niet gek maken jongens” niet zo ging lukken. Met de trainer zelf voorop. Na meerdere akkefietjes tussen de roodblauwen en de uitstekend fluitende leidsman hadden we na een minuut of 10 al door dat VVKS zichzelf helemaal uit de wedstrijd aan het praten was. Wel jammer omdat dit de wedstrijd ook voor ons niet veel leuker maakte. Maar ok, ieder zijn ding. Wij begonnen geduldig op te bouwen en kregen daarvoor ook alle gelegenheid. Andersom besloten we instructies van Rik te volgen en zetten we eerder druk dan normaal. Het kostte ons wat meer energie, maar dit leverde enkele kansjes op. Enkele schoten en voorzetten die net niet goed vallen. Een goede kopkans voor Theo die á la Wout Weghorst de dag ervoor de bal met het hoofd raakt, echter schiet de bal voorlangs. Na ruim een halfuur spelen valt het doelpunt. Een echte scrimmage in de zestien waar VVKS de bal niet weg krijgt en uiteindelijk is het onze topscorer Juul die de bal tegen het net weet te werken.
Na dit doelpunt lukt het VVKS om iets meer druk te zetten. We zoeken wat sneller de lange bal tot de steeds beter de wedstrijd aanvoelende referee fluit voor de rust. De wedstrijd is onder controle en het gewenste doelpunt gemaakt. Op naar de tweede helft zou je zeggen. Niet voordat de onberispelijke arbiter beide teams erop wijst het wedstrijdformulier nog goed in te vullen. Het zal de spanning zijn geweest.
De tweede helft is qua voetbal misschien wel de slechtste helft van het seizoen, van beide teams. Het zijn eigenlijk van beide kanten vooral lange ballen, die dan ook niet worden vastgehouden, laat staan 2 of 3 keer overgespeeld. Zwaluwen hoefde niet meer, en VVKS lukte het niet. Met daarbij toch de kanttekening dat de neutrale man het wel erg kort hield allemaal. Verschil was nog steeds dat VVKS bleef kletsen en wij onze mond hielden. Alhoewel Joeri na zijn inbrengen voor Martijn duidelijk wat adrenaline van de zijlijn meenam het veld in. Wat wil je als zowel je vader, je broertje en zoontje de kou hebben getrotseerd om jou naar die titel te supporteren. Hulde!
Verder van Zwaluwenkant een overvolle reservebank met teamleden en nog een enkele vaste supporter zoals de vader en dochter van Theo, het zoontje van Mike en de vader van Tim. Misschien nog mensen over het hoofd gezien tussen de in grote getale opgekomen VVKS supporters. Met meer dan 50 man waren ze rumoerig aanwezig, waar met name de blonde mevrouw bij de ontbrekende cornervlag zich liet gelden. Nu snap ik dat je niet voor je lol rond het vriespunt naar een verliespartij van je zoon, kleinzoon, vriendje of clubgenoot kijkt. Maar ook hier geldt weer dat al het geschreeuw naar de ervaren scheidsman zeker niet in het voordeel werkte voor de club uit Kethel.
De laatste 20 minuten kende een repeterend patroon. Een vrije trap voor VVKS. Mannetje of acht van VVKS onze zestien in. De bal vliegt over de achterlijn of wij krijgen weer een vrije trap terug. Trap naar voren, balverlies, repeat. Niet bepaald oogstrelend voetbal, wel een beetje spannend. Een echte kans wordt overigens niet weggegeven, maar VVKS linksvoor Marvin maakt het ons nog knap lastig. Dat deze jongen zijn opleiding deels bij Zwaluwen heeft genoten verbaast dan weer niet.
Vlak voor tijd nog een vrije trap van Sebas die de keeper net weet weg te tikken. We mogen de hoekschop nog nemen en daarna is het klaar. Zwaluwen 3 wint de najaarspoule van de 2e klasse!
Op het veld wordt nog wat onwennig gereageerd. Kampioen word je natuurlijk eigenlijk in het voorjaar. Een kampioenschap in de winter is iets uit de tijd van de F-jes en E-tjes. Tel daar het toch bijzondere verloop van de wedstrijd bij op en je snapt het ingetogen enthousiasme.
De nodige kannetjes bier helpen uiteindelijk toch een wat meer uitgelaten sfeer te creëren. Tel daarbij op dat Dani en Robin zich in allerlei bochten hebben gewrongen om nog in de kleedkamer te verschijnen en de volledige lijst uit de AanwezigheidsExcel is bij elkaar. Uniek en genieten van deze mooie groep talenten!
Dat duurt niet héél lang want ja, verplichtingen hè. Onder andere verjaardagen, ziekte, een kater en de Bruggenloop zorgen ervoor dat een deel de festiviteiten voortijdig moet staken. Een aanzienlijk deel van Het Derde maakt de oversteek naar de Vlaardingse kant naast de A4 om nog even een blik te werpen op de derde winst op rij van Zwaluwen1 en in de kantine verder te genieten van wat goudgelen en de geplande bittergarnituren. Nog bedankt voorzittert en kantinevrijwilligers voor de geschonken consumpties ter ere van het behaalde kampioenschap. Dat het echt feest was bleek, want zelfs Sebas nam een bacootje!
Over het vervolg in dit verslag niet teveel details. Samengevat werd in Het Hart, De Mes, De Pub, De Molm, De Peper en De Cairo duidelijk gemaakt wie er kampioen was geworden. De herinneringen zijn enigszins vervaagd, dus gelukkig hebben we de foto’s nog.
Na deze puike prestatie gaan we ons langzaam voorbereiden op het promotiepoule. Hier zien we waarschijnlijk VVKS 2 en CWO 2 terug. Misschien VFC 2 en Maense 2 ook.
Een blik op de top 4 van diverse 2e klassen geeft opties als Spijkenisse2, waar we nog wat recht te zetten hebben. Stadsgenoot Victoria’04 2 die als enige Vlaardingers wat westelijker waren ingedeeld. Lyra 3 die stijf bovenaan zijn geëindigd of oude bekende Excelsior Maassluis 2. Zou best wel weer een mooie competitie kunnen worden!
Dat Het Derde deze promotiepoule zeer serieus neemt blijkt, er is zelfs een trainingskamp belegd. De locatie wordt nog enigszins geheim gehouden door de kampcommissie. Inmiddels zijn er twee slipjes van de tuier gegeven waarmee we tot nu toe een plaatje van bergtoppen en een foto van Nico Haak kunnen combineren. We zijn met meer dan 20 man dus ik zet in op twee oefenwedstrijden en wel tegen IJsselmeervogels en Spakenburg!
Dat Het Trainingskamp wellicht gelijk lijkt te vallen met wedstrijd numero 1 in de promotiepoule daar komen we met onze aanstaande tegenstander vast wel uit. Onze verdere voorbereiding hou ik uit het verslag om de concurrentie niet wijzer te maken, maar als ik vertel dat de voorbereidingsschema’s van Jan de Gier al genoemd worden dan weten de insiders genoeg.
Tot na de winterstop en onthoud: FORZA ZWALUWEN OLÉ OLÉ OLÉ!